Jan Oszustowicz – bohater filmu „Lwowskie dzieci” urodził się w 1903 roku w Modliborzycach
na Lubelszczyźnie. Po wyjeździe ojca do Ameryki trafił z matką i rodzeństwem do Stryja, potem
do Skolego, gdzie matka zmarła na gruźlicę. Jan znalazł się pod opieką starosty Srokowskiego,
który oddał go do terminu w zakladzie ślusarskim majstra Konopackiego we Lwowie. 1 września
1918 roku wraz z czeladnikami z zakładu poszedł bronić Lwowa przed Ukraińcami. Trafił jako
ochotnik do I kompanii, III plutonu Pierwszego Pułku Strzelców Lwowskich. Dowódcą I kompanii
był por. Majkowski, a III plutonu por. Wańczyk. Do 1921 roku pozostaje w służbie czynnej, a po
ukończeniu kursu broni specjalnej zostaje kapralem. W 1925 roku kończy kurs podoficerów
zawodowych we Włodzimierzu Wołyńskim jako sierżant. Wybuch II wojny światowej zastaje go
w Dubnie, gdzie pełni służbę w 43 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. W 1939 roku zostaje
internowany przez sowietów w Szepietówce. Po uwolnieniu przeszedł szlak bojowy z I Armią
Wojska Polskiego. Po wojnie wraz z rodziną jako osadnik wojskowy zamieszkał w
Czarnowicach koło Gubina. W 1963 roku przeniósł się do Raculi koło Zielonej Góry, gdzie zmarł
w 2001 roku. Jan Oszustowicz został odznaczony m.in. „Krzyżem za udział w wojnie 1918-
1921” oraz „Medalem za udział w wojnie obronnej 1939r.”.
